Ik wil alle mensen danken voor hun oprechte gelukwensen en woorden van dank, voor hun bloemen, wenskaartjes en giften, en voor hun aanwezigheid in de viering van 17 september. Ook een oprecht hartelijke dank u wel aan alle medewerk(st)ers, alle mensen uit de werkgroepen, verenigingen, koren, … met wie we samen hebben geleefd, gewerkt, gebeden, gezongen en geleden, in schone en ook moeilijke momenten, in de kerk en in het dagdagelijkse leven: bij geboorten, communies, vormsels, huwelijken, en overlijdens.

Ik heb ook fouten gemaakt, soms verkeerde beslissingen genomen, verkeerde inschattingen gemaakt of mensen gekwetst; dat spijt me, het deed u en mij veel pijn. Naast de vele mooie momenten, waren er dan ook zware perioden van slapeloze nachten. Maar jullie waren mijn hart, mijn handen en voeten.

Dankzij uw wijsheid, uw aanwezigheid en uw inzet, konden we samenleven en meeleven, samen gelovige vriendelijke medemensen zijn. Ik heb geprobeerd vanuit de inspiratie van Sint-Franciscus eenvoudig te leven en zoals Hij veel aandacht had voor kerkjes en met zijn eigen handen kapellen repareerde, heb ik ook werk gemaakt en gezorgd voor het onderhoud van onze kerk. Dankzij gebed en Gods Bemoedigende Geest, uwe welwillendheid en edelmoedigheid, gewerkt en geleefd. En, we zijn hier nog steeds bij en voor elkaar. Pater Paul.