Tijdens de avondmis op Allerheiligen, mooi opgeluisterd met zang door het parochiekoor en Il Silenzio gespeeld door een trompettist, werden de 65 mensen die het voorbije jaar hun uitvaart hadden in onze kerk herdacht. Ook voor hun nabestaanden, mensen die nog elke dag om hun geliefden treuren, was er aandacht en troostende nabijheid. In een ontroerende preek dacht Pater Paul terug aan de vele ervaringen van verdriet en onmacht om mensen die te vlug of te hard moeten worden gemist. Maar hij getuigde ook van de warmte, steun, soms onvoorstelbare moed en dankbaarheid op die moeilijkste momenten. We hebben onze geliefden moeten loslaten, maar mogen ons getroosten dat ze ons, van bij de Vader, blijven bemoedigen op onze weg.